Als je een schelp ziet lopen, en je ziet er maar de helft van een kreeftje uitsteken, dan kun je er zeker van zijn dat ik dat ben. Ik ben namelijk een heremietkreeft en word zonder huisje geboren. Helaas is mijn achterlijfje heel zacht, daarom moet ik een huisje zoeken, waarin ik dat gedeelte van mijn lichaam kan verstoppen voor mijn vijanden! Die vinden mijn zachte achterlijf namelijk erg lekker. Ik kan behalve voor een slakkenhuis, ook kiezen voor een uitgehold stuk koraal.
Foto Bertie Winkel – Landheremietkreeft op Bonaire (Ned. Antillen).
Foto Dos Winkel – Heremietkreeft uit Papoea-Nieuw-Guinea.
Ik heb hele korte achterpootjes, die ik goed in een lege schelp (slakkenhuis) kan klemmen en ik heb daar ook borstelhaartjes, die er voor zorgen, dat ik niet uit de schelp glijd. Als ik groei en groter word, moet ik ervoor zorgen dat ik een groter huisje vind. Dan moet ik snel verhuizen voordat een van mijn vijanden mij opeet. Sommige soorten heremietkreeften, zowel in het water als op het land, komen bij elkaar om nieuwe schelpen te vinden: wanneer een heremietkreeft een nieuwe, grotere schelp vindt, gaan verschillende andere dieren zich daar verzamelen en vormen ze een soort wachtrij van groot naar klein. Wanneer een heremietkreeft aankomt die voldoende groot is voor de lege schelp, kruipt hij er onmiddellijk in en de een na grootste kruipt dan snel in zijn schelp, enzovoort.
Als ik in mijn nieuwe huis zit zie je wel mijn kop met ogen op steeltjes en aan de voorkant heb ik ook twee schaarpoten, waarvan de een iets kleiner is dan de andere (zie foto hieronder), waarmee ik mijn eten goed kan pakken en vasthouden. Ik vind alles lekker van algen tot dode visjes die zich op de zeebodem bevinden, daarom noemen ze mij ook wel eens de vuilnisman van het koraalrif. Zelf moet ik goed oppassen, want niet alleen vinden sommige vissen mij lekker, maar mijn grootste vijand is wel de octopus (inktvis), die met zijn sterke kaken mijn huis kan kraken en dan ben ik er geweest! Maar…ik heb een oplossing gevonden, zodat deze achtarmige rover mij met rust laat. Ik ben heel slim, want ik zoek dan een giftige anemoon en zet deze dan op mijn schelphuisje. Gelukkig is dat gif voor mij niet dodelijk, maar de octopus is er verschrikkelijk bang voor en zal mij dan met rust laten.
Mijn vriend de anemoon is ook blij met mij, want als ik wat eet laat ik stukjes voedsel voor hem over en op zijn beurt beschermt hij mij. Maar je begrijpt wel dat als ik aan een nieuw huisje toe ben dat mijn anemoon ook mee moet verhuizen. Op internet kun je een prachtig filmpje zien over het wisselen van schelp met anemonen. Het filmpje is in het Engels, maar je moet het gewoon maar bekijken: prachtig! http://www.ja.be/entertainment/kinderen-dieren/miraculeuze-beelden-heremietkreeft-schelp-verandert-samen-anemonen-erop.html
Heremietkreeftje van Bonaire (Ned. Antillen)
Ik woon in Bonaire, maar mijn soortgenoten wonen in alle zeeën over de hele wereld, zelfs in de Noordzee en de Oostzee. Sommige van mijn soortgenoten kunnen wel 30 cm lang worden en hebben dan wel een behoorlijk grote schelp nodig. Er zijn wel 500 soorten heremietkreeften.
Ook heb ik familie die alleen op het land leeft. Zij vinden dan aan het strand aangespoelde slakkenhuisjes om in te wonen, die ze meestal zo uithollen dat ze er precies in passen en ook nog ruimte hebben voor hun eitjes. Als ze groter worden en een ander huisje nodig hebben kunnen zij vaak erg brutaal worden en een ander gewoon uit hun huisje zetten, want dan hoeven ze deze niet meer op maat te maken en dat scheelt hun dan een hoop werk!
Foto Dos Winkel – Heremietkreeft uit Indonesië.
Tekst: Bertie Winkel Foto’s: Dos Winkel
