ik ben een GROENE ZEESCHILDPAD

Ik ben een soepschildpad, eigenlijk wel een gekke naam vind ik. Vroeger vingen mensen mijn soort om soep van te maken maar gelukkig mag dat niet meer nu. Helaas gebeurt dat af en toe nog wel en zijn er niet veel schildpadden meer over om mijn vriendjes te worden. Ik noem mijzelf liever de groene zeeschildpad, alhoewel ik er af en toe naast groen ook een beetje bruin uit zie.

 

Het allerlekkerste om te eten vind ik gras. Nee, niet gras dat jullie als mensen op land hebben maar gras dat onder water groeit: zeegras. Af en toe vind ik het wel een beetje spannend om te grazen, omdat er ook haaien zwemmen die mij wel een lekker maaltje vinden. Ook moet ik niet vergeten om af en toe naar de oppervlakte te zwemmen want ik moet net als jullie gewoon lucht ademen!

 

Ik woon in tropische gebieden want ik kan niet mijn eigen temperatuur regelen. Ik ben dus afhankelijk van de temperatuur in het water, of op het land, net zoals veel andere reptielen. Een veel grotere schildpad dan ik is daarop een uitzondering. De lederschildpad heeft een paar slimme manieren bedacht om zijn eigen temperatuur te regelen en kan daarom in veel kouder water opzoek gaan naar eten dan ik kan. Stiekem ben ik daar wel een beetje jaloers op maar ik lust toch geen kwallen dus ik hoef eigenlijk ook niet naar de koudere wateren te gaan! Als vrouwtje ga ik liever af en toe terug naar hetzelfde strand om mijn eitjes te leggen in het zand. Daarna hoef ik niets meer te doen, de eitjes komen vanzelf uit en mijn kinderen kunnen dan zelf opzoek naar eten in de zee, lekker makkelijk.