Ik ben de keizerspinguïn

Hallo daar! Ik ben de keizerspinguïn. Misschien ken je me wel van de film Happy Feet! De keizerspinguïn is de grootste pinguïnsoort op onze planeet. Ik kan ongeveer 110 centimeter lang worden. Dat is ongeveer net zo lang als een kindje van 4 jaar. Wij, keizerpinguïns worden ongeveer 20 jaar oud. Maar wist je dat er ook meldingen gedaan zijn over pinguïns die wel 40 jaar werden?

Wat is jouw lievelingseten? Dat van mij is inktvis. Of nee, toch schaaldier, zoals krill. Ik vind vis trouwens ook wel lekker. Oeps, ik kan niet kiezen! Om deze dieren te vangen duik ik soms tot wel 550 meter diep in de zee. Doordat mijn hartslag verlaagt, kan ik een half uur onder water blijven! Door die lagere hartslag verbruik ik namelijk minder zuurstof. Hoewel ik onderwater een snelle zwemmer ben, ben ik op het land een onhandige waggelaar. Ik glij snel weg en val zo nu en dan ook wel eens om.

Mama pinguïn legt in de herfst een ei. Dit doen ze op het ijs, ver van de zee vandaan. Papa broedt het ei in de poolwinter bibberend uit. Het is ongelofelijk koud. Soms wel 60 graden onder nul. Mensen zouden dit soort temperaturen alleen overleven als ze speciale kleren aan hebben en ademen door een soort masker. Maar de pinguïns moeten het doen met hun veren en vetlaag. Deze vetlaag wordt steeds iets minder dik, omdat de pinguïns maandenlang niet kunnen eten. Ze moeten namelijk hun ei beschermen tegen de kou. Het ei ligt op de voeten en onder een warme huidplooi. Om de koude wind te overleven staan de pinguïns dicht bij elkaar en blijven ze we altijd in beweging. Zo zorgen ze we ervoor dat niet steeds dezelfde pinguïns aan de buitenkant staan. Tijdens deze broedperiode is het vrouwtje in de zee. Hier probeert ze een vetlaag aan te leggen door veel te eten. Na twee maanden keert de mama terug en gaat ze zorgen voor het kuikentje. De mannetjes zijn dan erg moe en hebben ongeveer de helft van hun gewicht verloren. Het is dan hun beurt om eten te vangen in de zee. De jongen blijven het hele jaar in het water, totdat ze vier jaar zijn. Dan gaan ze zelf ook broeden in de winter.

Pinguïns staan erom bekend dat we monogaam zijn. Dat betekent dat we ons hele leven bij één partner blijven. Bij ons, keizerspinguïns werkt dat iets anders. Na een jaar gaan de meeste koppels uit elkaar. Vaak paren we dus elk jaar met een andere partner.

Door de klimaatverandering is er minder ijs. Hierdoor kunnen we minder vaak uitrusten als we onze reis naar de broedplaats maken. We zijn gelukkig nog niet een bedreigde diersoort, maar de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN) ziet ons wel als “gevoelig”. Dit betekent dat het aantal keizerspinguïns wel minder wordt, maar het valt gelukkig nog mee. Een van de grootste bedreigingen is de Krill-visserij. Krill is een van onze belangrijkste voedselbronnen, net als dat van walvissen.

Tekst Annika Verdam

Foto´s Dos Winkel