Ik ben een citroenhaai

Hey daar! Ik ben een citroenhaai.

Ik kom voor in de subtropische wateren van de Grote en Atlantische Oceaan. Mijn huidskleur kan variëren van donker olijfkleurig tot geelbruin. Zoals je misschien al dacht, is mijn naam vernoemd naar de kleur van mijn huid! Ik heb een korte maar brede snuit, kleine ogen en een gebogen bek. Ik heb puntige tanden, hiermee grijp ik mijn prooien. Mijn dieet bestaat onder andere uit kreeftachtigen, weekdieren, zeevogels, vissen en roggen. Jonge citroenhaaien eten ook tijgergarnalen en strandkrabben. Mijn zicht is erg belangrijk bij het vangen van prooien. Met mijn goede ogen kan ik kleur en details perfect onderscheiden. Ook sta ik bekend om mijn fantastische reukvermogen. Wij worden vaak vergezeld door remora’s. Dit zijn vissen die zich met een zuignap, die op hun achterhoofd zit, vastzuigen aan mijn lichaam. Ze smullen van de restjes van mijn prooien en zorgen dat ik gezond blijf door mijn parasieten op te eten.

 

Wij, citroenhaaien, groeien ons hele leven door. Gemiddeld groeien we zo’n 0,54 centimeter per jaar. Ik kan tot wel 3,4 meter lang worden! Dat is misschien wel tweeëneenhalf keer zo groot als jij! Ik kan een gewicht van 185 kilo hebben. De oudste haai in gevangenschap is 25 jaar geworden, maar uit onderzoek blijkt dat wij in het wild wel ouder dan 30 jaar kunnen worden. We leven meestal in ons eentje, maar af en toe leven we ook in groepen van maximaal twintig haaien. Wel leven mannelijke en vrouwelijke haaien vaak apart van elkaar. Afgezien van het feit dat volwassen citroenhaaien af en toe hun jongen opeten, heb ik geen andere bekende vijand, behalve natuurlijk de mens, die ons vangt vanwege ons vlees en onze vinnen die levend bij ons afgesneden worden. We hebben dan verschrikkelijk veel pijn en gaan binnen twee dagen dood! De vinnen gaan dan naar China waar ze in de soep gegooid worden: haaienvinnensoep!  Ik ben de hele dag actief, maar ik ben het meest actief als het donker wordt en in de ochtend. Wij, citroenhaaien, hebben een belangrijke rol gespeeld in de wetenschap. We kunnen namelijk relatief goed leven in gevangenschap, zodat we onderzocht kunnen worden. Zeebioloog Dr. Samuel Gruber van de Universiteit van Miami bestudeert al jaren het gedrag van ons. Hij kwam erachter dat wij in een soort van trance keren als we op onze rug gedraaid worden. Soms duurt dit wel vijftien minuten! Het is alsof we flauwvallen. Samuel Gruber denkt dat dit te maken heeft met een verstoring van het evenwicht van de zintuigen.

 

Wij worden vaak gevangen voor ons vlees, dat wordt gezouten en gedroogd. Onze vinnen worden dus gebruikt voor haaienvinnensoep en worden voor veel geld verkocht. Ten slotte wordt onze huid gebruikt voor de productie van leer. Dat moet snel stoppen, we horen namelijk bijna tot de bedreigde diersoorten! Daarom zijn we heel blij met Sea First die proberen er alles aan te doen om de vangst van haaien te verbieden!

 

Om het jaar baart de vrouwelijke citroenhaai vier tot zeventien jongen, nadat zij tien tot twaalf maanden zwanger is geweest. Vrouwelijke citroenhaaien keren terug naar hun geboorteplaats om daar te bevallen. Direct na de geboorte, verlaten de jongen de moeder. Ze zijn dus helemaal op zichzelf aangewezen! Jonge citroenhaaien leven vaak in ondiep water zoals mangrovebossen. Hier is het namelijk veiliger. Er leven daar immers minder vijanden. Haaien die al iets ouder zijn (vanaf 2-3 jaar) verplaatsen zich naar wateren bij het kustrif of barrièrerif. Volwassen citroenhaaien zwemen uit naar andere gebieden van maximaal 92 meter diep.

 

tekst: Annika Verdam Foto’s: Dos Winkel