Ik ben een Pygmeezeepaardje

Omdat Pygmeeën kleine mensen zijn, noemen ze mij pygmeezeepaardje, of ook wel dwergzeepaardje. Als je mij wil zien, moet je heel goed kijken. Ik ben namelijk kleiner dan twee centimeter en ik ben goed gecamoufleerd. Tussen het koraal val ik bijna niet op en daar ben ik heel erg blij mee. Roofdieren zien mij hierdoor gelukkig vaak over het hoofd. Maar helaas kan ik mij steeds moeilijker verstoppen. Dat komt omdat het zeewater de laatste jaren steeds warmer wordt, waardoor het koraal verbleekt. Daarom val ik nu meer op dan vroeger en word ik een steeds makkelijkere prooi.

Ik ben niet een gewoon zeepaardje. Die zijn namelijk veel groter en hebben twee kieuwbogen aan de zijkant van hun kop, terwijl ik er maar één heb. Deze zit achter op mijn kop. Met deze kieuw kan ik ademen. Bovendien draag ik mijn broedbuidel met eieren op mijn buik in plaats van op mijn staart.  Ik ben er in allerlei verschillende kleuren en met mijn staart houd ik me vast aan het koraal. Weet je wat bijzonder is? De voortplanting van Pygmeezeepaardjes is heel opmerkelijk. De ontwikkeling van de eieren gebeurt in de buik van de mannetjes. Zij moeten de baby’s dan ook uitbroeden. In het dierenrijk vechten mannetjes normaal gesproken om de vrouwtjes, terwijl dit bij ons, Pygmeezeepaardjes juist omgekeerd is.

Weet je wat mijn lievelingseten is? Plankton! Plankton bestaat uit hele kleine plantjes, het fytoplankton, en hele kleine diertjes, het zoöplankton, die zwevend in het water leven. Ik vind het hartstikke leuk om te zwemmen en actief bezig te zijn. Ik speel dan ook graag met mijn vriendjes. In 1969 werd ik per toeval ontdekt door bioloog Georges Bargibant. De bioloog nam wat koraal mee voor onderzoek en mijn voorouders zaten daartussen. Hiervoor wist men nog niet eens dat ik bestond! Die zeepaardjes hebben zijn naam gekregen: Hippocampus (= zeepaardje) bargibanti.

 

 

tekst: Annika Verdam Foto’s: Dos Winkel