Ik ben een zeekoe – de GVR (de Grote Vriendelijke Reus)
Van mij bestaan er vier soorten: drie soorten die lamantijnen heten en één soort die de doejong heet. Het grootste verschil zit in de staart.
Een andere naam voor lamantijn is manatee. De vertaling van doejong (zo heet ik in het Maleisisch) is letterlijk zeemeermin.
Als manatee woon ik in het Caribisch gebied, het Amazonegebied en in en rond Florida.
Als doejong woon ik in andere warme delen van de oceaan dan de manatee, namelijk langs de Afrikaanse kust van Egypte tot aan Madagascar, langs de Aziatische kusten van onder meer Sri Lanka, India, Indonesië, Japan en China tot op het Great Barrier Reef in Australië.
Makkelijker gezegd: Ik woon eigenlijk op alle plekken waar grote zeegrasvelden liggen onder water. Ik ben namelijk vegan, een echte planteneter. Dus ik ben dol op zeegras, maar lust ook andere waterplanten. Daar graas ik van, als een koe, vandaar die naam zeekoe. Ik vind waterplanten soms op de tast met mijn snorharen als het water troebel is. Tussen het grazen door zwem ik af en toe naar boven om lucht te happen want ik heb als zoogdier longen en geen kieuwen.
Verder ben ik
- het enige zeezoogdier dat alleen planten eet en geen vis
- een goedmoedige, zachtaardige lobbes en een verre neef van de olifant
- niet gevaarlijk, ik bijt niet en blijf soms even hangen als je me bezoekt. Tja, ik ben nieuwsgierig van aard. Of gewoon te langzaam om weg te zwemmen. Want ik houd niet van teveel drukte van toeristen om me heen
- een paar honderd kilo zwaar
- in staat om ongeveer 75 jaar oud te worden
- een zeezoogdier, maar ik kan ook in zoet water voorkomen
- een koukleum, voor koud water moet je mij niet bellen
- Een bewoner van ondiep water waar voldoende zonlicht is om waterplanten te doen groeien.
Triest nieuwsbericht
Heb je het verdrietige nieuws gelezen afgelopen maand? Ik ben door wetenschappers nu officieel als uitgestorven verklaard in China. Onze zeegrasvelden zijn in de zeeën rond China vernietigd.
Chinezen die aan zee wonen, hebben me al jaren niet meer gezien. Ik ben niet meer levensvatbaar daar. Triest he?
Dit verlies in China is een waarschuwing voor de rest van de wereld: vernietig de zeegrasvelden niet en wees heel zuinig op de doejong.
Zeegrasvelden verdwijnen door
- Stormen en extreme droogte die vaker voorkomen door klimaatverandering
- lozingen van stikstof en andere meststoffen,
- weghalen door vakantieresorts die liever geen ‘vieze plantjes’ in de zee voor hun hotels willen,
- vissers die de bodem afschrapen om vis te vangen en daarbij het zeegras kapotschrapen.
Auw…
Maar pas ook op met boten. De schroef van de boot komt in botsing met mij, ik zwem niet snel genoeg om de boot te kunnen ontwijken en ik hoor de boot ook niet aankomen. Zo raak ik gewond. Daarom is er in sommige plekken in het Caribisch gebied een verbod voor motorboten.
Als je echt fan bent van mij, kun je me adopteren en daarmee mijn bescherming steunen met geld. Dat adopteren gebeurt vooral in Florida.
Tekst: Anja Dijkstra, vrijwilliger van Sea First